Published: 06 May 2016Φωτογραφίες από τον εκπληκτικό σκαραβαίο του Αγρινίου.
ΤΟ Αγρινιωτικο σκαθαρι που ξετρελανε τη volkswagen.
![Το Αγρινιώτικο σκαθάρι που ξετρέλανε τη Volkswagen]()
Το 2007 ο κ. Γιάννης Ζιόβας αγόρασε στην τιμή των 600 ευρώ έναν σκαραβαίο του 1970. Μετά από εννέα χρόνια μεθοδικής εργασίας σε μια αποθήκη στο Αγρίνιο, το αυτοκίνητο όνειρο για πολλές γενιές εργαζόμενων απέκτησε νέα μορφή και μια σύγχρονη ελκυστική εικόνα. Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας ήταν το επίσημο site τηςVolkswagen ν'ασχοληθεί με το μοντέλο που δημιούργησε ο Αγρινιώτης ηλεκτρονικός και να ζητήσει λεπτομέρειες για την κατασκευή του.
Το 2007 ο κ. Γιάννης Ζιόβας αγόρασε στην τιμή των 600 ευρώ έναν σκαραβαίο του 1970. Μετά από εννέα χρόνια μεθοδικής εργασίας σε μια αποθήκη στο Αγρίνιο, το αυτοκίνητο όνειρο για πολλές γενιές εργαζόμενων απέκτησε νέα μορφή και μια σύγχρονη ελκυστική εικόνα. Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας ήταν το επίσημο site τηςVolkswagen ν'ασχοληθεί με το μοντέλο που δημιούργησε ο Αγρινιώτης ηλεκτρονικός και να ζητήσει λεπτομέρειες για την κατασκευή του.
«Από μικρός είχα το μεράκι. Έχουν προηγηθεί κι άλλες δουλειές ανακατασκευής και μετατροπής. Το κλασσικό αυτοκίνητο είναι το χόμπι αλλά και η μεγάλη αγάπη μου. Το σκαθάρι είναι κλασσικό και όποιος ασχολείται θέλει να αποκτήσει κάποια στιγμή ένα τέτοιο μοντέλο. Κι εγώ μεγάλωσα βλέποντας το να κυκλοφορεί στους δρόμους. Ήταν το οικονομικό όχημα πολλών δεκαετιών. Το 2002 αγόρασα ένα πολύ φθηνό σκαθάρι πάνω στο οποίο έκανα τις πρώτες δοκιμές. Άρχισα την σχεδίαση και την κατασκευή των πρωτοτύπων χρησιμοποιώντας σαν υλικό το ξύλο. Αφού ήμουν σίγουρος ότι μπορούσα να πετύχω αυτό που είχα ονειρευτεί, προχώρησα στην αγορά του αυτοκινήτου που βλέπετε σήμερα. Βρίσκεται σε εργαστήριο δικό μου στο Αγρίνιο. Ο μεγάλος όγκος δουλειάς βγήκε τα δύο χρόνια που ήταν κλειστή η ΕΡΤ. Εκείνη την περίοδο ξέδωσα στο αυτοκίνητο. Από τότε που έκανα το site –www.ziovasbugster.com – υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση. Πήρα την πρωτοβουλία και έστειλα mail στην Volkswagenκαι επικοινώνησαν μαζί μου. Η συγκεκριμένη οροφή γίνεται για πρώτη φορά στο σκαθάρι και όπως ανέφεραν εντυπωσιάστηκαν από τις λεπτομέρειες».
Χρειάστηκαν πολλές ώρες απασχόλησης σε ένα μικρό συνεργείο με βασικό εργαλείο τα χέρια του και κάποια απλά μηχανήματα. Από τον σκελετό μέχρι το εντυπωσιακό σαλόνι, αυτό το αυτοκίνητο σε προσκαλεί να το οδηγήσεις. Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το πως ένας ηλεκτρονικός χωρίς ειδικές γνώσεις στο σχέδιο κατάφερε να σχεδιάσει από την αρχή ένα αυτοκίνητο. Ο Γ. Ζιόβας εξηγεί στην εφημερίδα «ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ» πως, παρά τις δυσκολίες, δεν σκέφθηκε στιγμή να παρατήσει το όνειρό του.
«Ήθελα να ασχοληθώ και επαγγελματικά με τις μετατροπές. Ανέσυρα τις σχολικές γνώσεις στο σχέδιο από τότε που πήγαινα στο Τεχνικό Λύκειο. Πάντα μου άρεσε το σχέδιο, πρέπει να ομολογήσω όμως ότι αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες. Έπρεπε να υπολογίσω πολλές λεπτομέρειες με μεγάλη ακρίβεια. Η μετατροπή του σκαθαριού σε roadster με αναδιπλούμενη σκληρή οροφή ήταν μεγάλη πρόκληση για μας. Αποδείχτηκε αρκετά δύσκολο project. Έπρεπε σχεδιαστικά να βρεθεί ο καλύτερος δυνατός συνδυασμός, μεταξύ του σχήματος της οροφής και των διαστάσεων των δύο τμημάτων της, ώστε και το αισθητικό αποτέλεσμα να είναι το καλύτερο δυνατό αλλά και πρακτικά να μπορεί να αποθηκευτεί στο χώρο της που, πριν, βρίσκονταν το πίσω κάθισμα. Έπρεπε λοιπόν να υπολογιστούν πάρα πολλά πράγματα με πολλή μεγάλη ακρίβεια, όπως για παράδειγμα το χαμήλωμα του παρμπρίζ, οι διαστάσεις της οροφής, τα σημεία των αρθρώσεων της, το ύψος των rollbars κλπ. Ο σχεδιασμός έγινε από την αρχή με την σκέψη να μπορεί να παράγεται σε μορφή κιτ ώστε με τις κατάλληλες οδηγίες να μπορεί κάποιος να μετατρέψει το σκαθάρι του σε coupe –roadster όσο το δυνατόν πιο οικονομικά. Θέλω να επισημάνω ότι είναι σε εξέλιξη η διαδικασία για την παραγωγή του κιτ και ότι η μετατροπή έχει κατοχυρωθεί ως κοινοτικό σχέδιο»
«Ήθελα να ασχοληθώ και επαγγελματικά με τις μετατροπές. Ανέσυρα τις σχολικές γνώσεις στο σχέδιο από τότε που πήγαινα στο Τεχνικό Λύκειο. Πάντα μου άρεσε το σχέδιο, πρέπει να ομολογήσω όμως ότι αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες. Έπρεπε να υπολογίσω πολλές λεπτομέρειες με μεγάλη ακρίβεια. Η μετατροπή του σκαθαριού σε roadster με αναδιπλούμενη σκληρή οροφή ήταν μεγάλη πρόκληση για μας. Αποδείχτηκε αρκετά δύσκολο project. Έπρεπε σχεδιαστικά να βρεθεί ο καλύτερος δυνατός συνδυασμός, μεταξύ του σχήματος της οροφής και των διαστάσεων των δύο τμημάτων της, ώστε και το αισθητικό αποτέλεσμα να είναι το καλύτερο δυνατό αλλά και πρακτικά να μπορεί να αποθηκευτεί στο χώρο της που, πριν, βρίσκονταν το πίσω κάθισμα. Έπρεπε λοιπόν να υπολογιστούν πάρα πολλά πράγματα με πολλή μεγάλη ακρίβεια, όπως για παράδειγμα το χαμήλωμα του παρμπρίζ, οι διαστάσεις της οροφής, τα σημεία των αρθρώσεων της, το ύψος των rollbars κλπ. Ο σχεδιασμός έγινε από την αρχή με την σκέψη να μπορεί να παράγεται σε μορφή κιτ ώστε με τις κατάλληλες οδηγίες να μπορεί κάποιος να μετατρέψει το σκαθάρι του σε coupe –roadster όσο το δυνατόν πιο οικονομικά. Θέλω να επισημάνω ότι είναι σε εξέλιξη η διαδικασία για την παραγωγή του κιτ και ότι η μετατροπή έχει κατοχυρωθεί ως κοινοτικό σχέδιο»
